Westenbork Herdenkings kamp.

Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog vluchtten steeds meer Duitse joden voor de naziterreur de grens met Nederland over. De Nederlandse regering wilde in die tijd op goede voet blijven staan met Duitsland, dus sloot ze op 15 december 1938 de grens (enkele weken na de Kristallnacht van 11 november 1938) en bestempelde de vluchtelingen tot ongewenste vreemdelingen. In februari 1939 besloot de Nederlandse regering tot de bouw van een groot kamp voor deze vluchtelingen.

Aanvankelijk zou dat kamp bij Elspeet worden gebouwd. Maar Koningin Wilhelmina vond de afstand van twaalf kilometer tot haar zomerverblijf paleis Het Loo veel te klein. Ook de ANWB was tegen, want de gehele Veluwe moest beschikbaar blijven voor vakantiegangers. Daarom werd tenslotte gekozen voor het Amerveld op de Drentse heide bij Hooghalen, tien kilometer ten noorden van het dorp Westerbork. In augustus 1939 werden hier door arbeiders in de werkverschaffing de eerste barakken gebouwd van Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork.

Op 9 oktober arriveerden de eerste 22 bewoners. Zij waren afkomstig uit een groep van ruim 900 Duitse Joden die tevergeefs hadden geprobeerd met het Duitse schip St Louis van Hamburg naar Cuba te vluchten.